Vincent van Gogh jest jednym z najlepiej rozpoznawalnych i najbardziej cenionych malarzy na całym świecie. Nie wszyscy zdają sobie jednak sprawę, że sławę artysta zyskał dopiero po śmierci. Dzisiaj jego dzieła są warte miliony i stanowią źródło inspiracji dla wielu osób. Stworzył on liczne pejzaże, autoportrety i portrety.
Dzieciństwo i młodość malarza
Artysta przyszedł na świat w 1853 roku w holenderskiej wiosce Groot-Zundert. Vincent jako dziecko był poważny i nie mówił zbyt dużo. Najbliższe relacje utrzymywał ze swoją siostrą Willeminą i bratem Theo. W wieku 11 lat wyjechał do szkoły z internatem, jednak wyprowadzka z domu rodzinnego źle wpłynęła na zdrowie psychiczne Vincenta. W szkole uczył się rysunku od znanego paryskiego artysty Constanta Cornelisa Huijsmansa. W 1968 roku van Gogh przerwał naukę i wrócił do swojego domu. W późniejszym czasie imał się różnych zajęć. Pracował m.in. jako nauczyciel na zastępstwo czy w firmie handlującej dziełami sztuki. Przez pewien czasu chciał zostać pastorem, gdyż czuł, że religia to jego prawdziwe powołanie. Van Gogh zmagał się z zaburzeniami psychicznymi, które miały wpływ na jego sztukę.
Początki twórczości van Gogha
Dopiero w 1880 roku podjął decyzję o zostaniu artystą. Zapisał się do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował anatomię, perspektywy i zasady pozowania, jednak nie ukończył tej szkoły. Vincent zaczął malować obrazy w późnym okresie swojego życia, a dokładnie na kilka lat przed ukończeniem 30. roku życia. Jego pierwszym ważnym dziełem był obraz „Jedzący kartofle”, który powstał w 1885 roku. Początkowe prace artysty charakteryzowały się mrocznymi i ziemistymi barwami. Wszystko uległo zmianie, kiedy w 1886 roku malarz wyjechał do Paryża. To właśnie tam odkrył dzieła impresjonistów. Duży wpływ na twórczość van Gogha miały obrazy Adolphe’a Monticellego. Dzięki nim zaczął eksperymentować z jaśniejszymi barwami, kontrastem i żywymi kolorami, które dzisiaj uznawane są za cechy charakterystyczne holenderskiego malarza. Van Gogh w dużej mierze inspirował się również sztuką japońską.
Pobyt w Arles
W 1888 roku Vincent wyjechał do Arles na południu Francji, gdzie rozpoczął najbardziej płodny okres w swojej twórczości. Wypracował tam swój własny styl malowania. Często używał nasyconych kolorów, które miały oddawać jego uczucia. Podczas pobytu w Arles stworzył takie dzieła jak „Nocna kawiarnia”, „Gwiaździsta noc nad Rodanem” czy znaną serię „Słoneczników”. Pod koniec 1888 roku zaprosił do siebie znanego francuskiego malarza, Paula Gauguina. Początkowo artyści mieli dobre relacje, jednak zaczęli ze sobą rywalizować. Podczas jednej z kłótni van Gogh zaczął grozić Gauguinowi brzytwą, odcinając sobie przy tym kawałek ucha. Po tym incydencie artyści więcej się nie spotkali.
Cyprysy, gaje i Gwiaździsta Noc
Wiosną 1889 roku Vincent na własne życzenie rozpoczął leczenie w szpitalu psychiatrycznym w Saint-Rémy-de-Provence. Artysta miał do dyspozycji dwa pokoje, a jeden z nich służył mu za pracownię malarską. Budynek znajdował się w otoczeniu pól pszenicy, plantacji oliwek czy winnic, które stały się częstymi motywami na obrazach artysty. Podczas pobytu w szpitalu stworzył m.in. „Drogę z cyprysem i gwiazdą”, „Pole pszenicy z cyprysami” czy „Gwiaździstą noc”, która uznawana jest za jedno z najważniejszych dzieł malarza. Rok później artysta zmarł w wyniku postrzału.
