Z całej świątyni zachowało się prezbiterium. Daje się tutaj rozpoznać mur z kostki kamiennej uzupełnianej ciosami, na ścianie wschodniej szczególnie dobrze widać podniesienie szczytów. Reszta kościoła nosi ślady różnych stylów - od gotyku po barok - i trudno doszukać się w nim elementów romańskich. Wewnątrz - to samo. Korpus kościoła tworzy dziwaczne połączenie gotyckich okien i barokowego wystroju. Jeśli dodamy do tego kontrast, jaki wnosi widok romańskiego prezbiterium - otrzymamy mieszankę wybuchową. Prezbiterium nie zachowało oryginalnego sklepienia, ponadto w arkady (w przypadku ściany południowej - ślepe arkady) między przestrzenią chóru a kaplicami wstawiono barokowe rzeźby, ale i tak sprawia niezwykłe wrażenie.

Kościół zbudowany jest z cegły z elementami kamienia (co daje bardzo ciekawe efekty kolorystyczne), posiada wąskie, podłużne okna, charakterystyczne dla okresu przejściowego od romanizmu do gotyku (gotyckie okna są większe - szersze i ozdobione maswerkami). Generalnie dominują tu ostre łuki (ale dosyć przysadziste), chociaż nie brakuje też łuków półkolistych. Kościół zdobi fryz z przenikających się arkadek. Fasada została przebudowana w okresie baroku. Klasztor jest otoczony pięknym parkiem, doskonale nadającym się na spacery.